"คำสารภาพของเด็กขาย ภาค ดินกะชล" ตอนที่1

เกริ่นนำ
คำสารภาพของเด็กขาย ภาค “ดินกะชล”สวัสดีครับ ผม “นายดิน”...คนเก่าของเพื่อนๆ จาก “คำสารภาพของเด็กขาย (รุ่นเก่า)” กลับมาอีกครั้งนะครับผม คิดถึงผมบ้างไหมครับ คนดี... คิดถึงผมหน่อยน๊า... นะ นะ นะ ทีผมยังคิดถึงเพื่อนๆ ของผมทุกคนเลยครับ... คิดถึงจัง...
หลังจากเรื่อง คำสารภาพของเด็กขาย “รุ่นเก่า” ที่เป็นเรื่องจริงๆ ในชีวิตของผมจบไป ก็มีเสียงร้อง, ขอร้องแกมบังคับ, ขู่เข็ญ ต่างๆ นาๆ ว่า ผมควรจะเล่าเรื่องราวระหว่างผมกับไอ้ชลให้ละเอียดๆ กว่านี้... ไอ้ชลนี่ มันมีอะไรดีน๊า... ใครๆ ก็ชอบ ใครๆ ก็ถามถึง... ทีไอ้ดิน.... เฮอะ จบแล้วก็จบกัน.... ล้อเล่นครับ....
เมื่อมีเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ขอมา ก็มาสิครับ ล้อมวงเข้ามา เดี๋ยวผมจะเล่าให้ฟัง ว่าจริงๆ แล้ววีรกรรมของผมกับไอ้ชลน่ะ มีอีกเยอะครับ ที่เล่าในตอนก่อน มันเป็นแค่ส่วนน้อย เพราะเนื้อเรื่องไม่ใช่ของมัน แต่คราวนี้ ผมจะแฉให้หมดเปลือก ไอ้ที่คุณๆ ว่าไอ้ชลน่ารักยังโง้น ยังงี้... น่ะ บทมันกวนบาทา มันก็ไม่ย่อยเหมือนกัน... โดยเฉพาะ กับผม

......................ตอนที่ 1 “เพื่อนใหม่"...............................

ในชีวิตการทำงานของเด็กขายในวันปรกติ... พวกเราจะมาถึงร้านประมาณ หนึ่งทุ่มถึง หนึ่งทุ่มครึ่ง ทุกคนต้องมารายงานตัว “ตอกบัตร” เข้าทำงานก่อน แต่ไม่ได้ตอกบัตร จริงๆ หรอกครับ แค่มาให้เจ๊รัตน์ เห็นหน้า เพื่อลงสมุด ว่ามีใครมาบ้าง แล้วพวกเราก็จะออกไปหาอะไรกินกัน แถวร้านปากซอย... หรือไม่ก็ร้านอาหารตามสั่งที่ห่างไปอีกซอยนึง... ก่อนจะกลับเข้ามาที่ร้านประมาณ สองทุ่มถ้าใครมาสาย ก็จะโดนสายตาจิกกัด ของพี่ปิ๊ก หรือ พี่น้อย... หนักหน่อย ก็จะโดนเชือดเฉือนด้วยวาจา หรือใครมาสายหลายๆ ครั้งก็จะถูกพิจารณาโทษเป็นคราวๆ ไป
อันที่จริงร้านพี่ปิ๊ก กับพี่รัตน์ ก็ค่อนข้างจะให้อิสระกับเด็กอยู่พอสมควรครับ ไม่เหมือนกับบาร์แถววัดธาตุทองที่มีเสียงร่ำลือว่า กฎเกฎฑ์จะเยอะมาก เป็นร้อยข้อ... ทั้งหักเงิน ตัดเงิน สารพัด... แต่ลูกค้าของเค้าก็ “เกรดเอ” ทั้งนั้น ทิปเด็กทีไม่ต่ำกว่า ห้าบาท (ห้าร้อย... สมัยนั้น ก็ถือว่าเยอะมากแล้วครับ...)
.... ผมทำงานมาได้สองสามวันแล้ว ที่ผ่านมาผมไม่ค่อยได้คุยกับเพื่อนร่วมงานในร้านสักเท่าไร หรอกครับ เพราะไม่ค่อยได้มีเวลาอยู่ร้าน... เป็นธรรมดาของ “ของใหม่” มีคุณภาพมั๊งครับ...หุ หุ
วันนี้ ผมเข้ามาในร้านประมาณ หนึ่งทุ่ม สวัสดีพี่ปิ๊กกับพี่รัตน์ แล้วผมก็เดินออกมาหาอะไรกิน ที่ปากซอย... แต่ผมยังไม่ได้ไปร่วมวงกับคนอื่นๆ หรอกครับ เพราะยังไม่ค่อยสนิทเท่าไร
เลือกได้ร้านอาหารตามสั่งเจ้านึง... ผมสั่งข้าวผัด พอได้มาก็ก้มหน้าก้มตากินไปได้ครึ่งจาน ก็มีคนมานั่งด้วย สองคน ผมเงยหน้าขึ้นดู พอเห็นก็ยิ้มให้ เพราะจำได้ว่า ทั้งสองคนเป็นเด็กที่ร้านพี่รัตน์กับพี่ปิ๊ก เหมือนกัน...
“หวัดดี กินข้าวด้วยกันสิ”
สองคนยิ้ มให้... คนนึงหน้าหล่อ ขาวใส ยิ้มตาหยี ผมหยักศกห้อยระปรกหน้าผากนิดหน่อย... (สมัยนิยมตอนนั้นครับ)... ส่วนอีกคน เพรียวๆ หน้าคมทะเล้นไม่หล่อมากนัก ไว้ผมเกรียนแบบทหาร...
“นายชื่อดินเหรอ...” คนหน้าหล่อถามผม... แต่คนหน้าคมทะเล้น เอ่ยแซวออกมา
“มึงไม่รู้อะไรชล เนี่ยะแหละ “ดาวดวงใหม่” ของร้าน...”
ผมยิ้มเฉยๆ ไม่ตอบ เพราะไม่รู้จะตอบอะไร... แต่เห็นคนที่ถูกเรียกว่า “ชล” หันกลับไปถามคนหน้าคม
“อย่างงั้นเลย... มึงรู้ได้ไง แอ๊ด”
นายแอ๊ดยักคิ้วแผล๊บ... “ไอ้ชล... มึงไม่รู้อะไร เจ๊น้อยเม้าท์ให้กูฟัง... ไอ้ดินเนี่ยะ... ซองบุหรี่แตกเลยมึง แถมติดหัวรบพิเศษ หกเม็ด อีกต่างหาก...”
“อะไรวะ หัวรบพิเศษ หกเม็ด”
“ก็... พี่น้อยเล่าให้ฟังว่า “ควย” ไอ้ดินแม่ง...ใหญ่เบ้ง... แถมฝังมุกอีก หกเม็ด... ยังลีลาดี... คืนแรก เล่นเอาเจ๊ปิ๊ก นั่งไม่ติดเลย”
ผมหน้าแดงนิดหน่อย เพราะไม่เคยมีใครพูดวิจารณ์ ของที่อยู่ในกางเกงผมอย่างโจ่งครึ่มอย่างนี้มาก่อน เสียงคนชื่อชลถามออกมางงๆ
“ทำไมกู ไม่เห็นรู้เรื่องเลยวะ แอ๊ด”
ไอ้แอ๊ดหัวเราะหึๆ... “ก็มึงเสือกขายดีนี่หว่า”
ครับ ไอ้ชลเอง ก็เป็นหนึ่งในดาวของร้านเหมือนกัน สองสามวันที่ผมมาทำงาน มันได้อ๊อฟตั้งแต่หัวค่ำทุกวัน โดยมีไอ้ป้อง ไอ้ดล ไอ้ป่าน ไอ้เดช ที่ทำอ๊อฟไล่ตามกันมา เกินกว่ายี่สิบอ๊อฟ ใน 1 เดือน...
ไอ้ชลหันมาจ้องหน้าผมอยู่นาน ยิ้มๆ ที่มุมปาก... นัยน์ตาเป็นประกายแปลก แต่ผมก็ไม่ได้สนใจมากนัก
“นายก็หน้าตาไม่ได้เกเรเลยนี่หว่า ดิน...” ไอ้ชลบอก “แล้วทำไมไปฝังมุกวะ”
ผมยิ้มให้ เริ่มสนิทแล้ว ก็เลยตอบไปแบบกวนๆ... “แล้วทำไมต้องคนเกเรด้วยเรอะ... ถึงจะฝังมุกได้”
“นั่นดิ...” ไอ้แอ๊ด พยักหน้า “ทำไมต้องไปฝังมุกวะ” อ้าว... กูนึกว่ามึงจะเข้าข้างกู
“ไม่รู้เหมือนกัน เราชอบว่ะ... เห็นเพื่อนๆ มันฝังกัน แล้วอยากได้ ก็เลยบอกให้มันทำให้ ผสมเมาด้วยมั๊ง...ตอนนั้น”
“แล้วใช้อะไรฝังอ่ะ” ไอ้ชลซักต่อ...
“เป็นเม็ดหิน ฝนกลมๆ ตอนจะฝังก็แช่ทิงเจอร์ไว้...รีดหนังหุ้มตรงที่จะฝังไม่ให้มีเส้นเลือดใหญ่ แล้วใช้อะไรแหลมๆ แทงหนังหุ้มให้เป็นรู เอาหินที่แช่ทิงเจอร์ยัดลงไป แล้วรีดไปตามลำ.... เย็บปิดปากแผล ระวังไม่ให้โดนน้ำ... รอจนแผลหาย...แล้วค่อยใช้งาน” ผมตอบยาว เพราะ คาดว่ามันสองคนคงจะถามผมต่อไปแน่ๆ จะได้จบๆ ไปทีเดียว... (อันที่จริง ก็เป็นอะไรที่หลายๆ คนพยายามจะถามผมอยู่เหมือนกัน....ใช่ไหมครับ)
ไอ้ชลทำหน้าหวาดเสียว... ส่วนไอ้แอ๊ด ทำหน้าสนใจ ก่อนจะถามต่อ
“แล้ว นายทำทีเดียว หกเม็ดเลยเหรอ”
ผมยิ้ม... “เปล่า... ก็ครั้งละ เม็ด บ้าง สองเม็ดบ้าง...”
“ไม่เจ็บเหรอ” ไอ้ชลถามลอยๆ
“เจ็บสิ... แต่อารมณ์อยากได้มันมีมากกว่าน่ะ” ผมบอก...
“ฝังเสร็จแล้ว มันเป็นไงอ่ะ ไม่เคยเห็น”... (รู้สึกมึงจะยุ่งกับ “ควย” กูมากเกินไปแล้วนะ ไอ้ชล...)
เสียงไอ้แอ๊ดหัวเราะ... “ดิน... ว่างๆ มึงเอาให้ไอ้ชลมันดูหน่อยเถอะวะ”
มันเปลี่ยนสรรพนามเรียกผม จากนาย เป็น มึง ไปตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้... ท่าทางไอ้แอ๊ดนี่จะห่ามไม่เบา... ผมหัวเราะ... แต่ไม่ได้พูดเรื่องนี้ต่อ...
เราสามคนคุยกันไปมา ทำความรู้จักสนิทสนมกันอย่างรวดเร็ว ผมชักชอบนิสัยไอ้สองคนนี้แล้วสิ.... ไอ้แอ๊ด หุ่นเพรียวๆ หน้าคม ทะเล้น ท่าทางห่ามๆ ทะลึ่งๆ เพิ่งปลดทหารออกมา ไม่รู้จะทำอะไร พอดีมาเดินเล่นอยู่แถวนี้ พี่น้อยเห็นเข้า ก็เลยชวนมาขาย... ส่วนไอ้ชล อายุมากหน่อย ยี่สิบห้าแล้ว แต่ยังหน้าหล่อใส ยิ้มทีลูกกะตาหยี เห็นฟันขาวสะอาด... ท่าทางขี้อายหน่อยๆ บ้านอยู่อุบลฯ เข้ากรุงเทพฯ มาทำงานพร้อมกับพี่สาวแถวรังสิต... แล้วก็แยกมาอยู่คนเดียว...
สังเกตุไอ้ชล มันมองหน้าผมแปลกๆ แต่ผมก็ไม่ได้คิด อะไร เพราะตอนนั้นยังไม่รู้อะไรด้วยมั๊งครับ...
หลังจากทานข้าวเสร็จ เราก็เดินกลับเข้ามาที่ร้านด้วยกัน
เพิ่งจะสองทุ่ม...ยังหัวค่ำอยู่ ก็เลยยังไม่มีลูกค้าเท่าไรนัก เด็กๆ ก็เลยนั่งคุยกันตามโซฟาบ้าง เก้าอี้สตูบ้าง บางกลุ่มก็ยืนคุยกันอยู่หน้าร้าน ซึ่งพี่ปิ๊กก็จะไม่ว่าอะไร เพราะได้ถือโอกาสเป็น ดอร์แมน ไปด้วยเลย...
ผมยังนั่งรวมกลุ่มกับไอ้ชล ไอ้แอ๊ด ที่โซฟาชุดๆ นึง... โดยมีเพื่อนอีกสองสามคน เข้ามานั่งคุยอยู่ด้วย...
เรื่องที่เราคุยๆ กัน ก็เป็นเรื่องสัพเพเหระ เรื่อยๆ ไป... เอาจริงๆ เราไม่ค่อยเอาเรื่องลูกค้ามาคุยกันหรอกนะครับ เพราะบางทีก็รู้ๆ กันอยู่ ไม่รู้จะคุยไปทำไม แล้ว ก็เป็นกฏอันนึงที่ห้ามเอาลูกค้ามานินทา (ยกเว้น พี่ปิ๊กหรือพี่รัตน์เริ่มก่อน หุ หุ)
สองทุ่มกว่าๆ เกือบสามทุ่มนั่นแหละครับ ลูกค้ากลุ่มแรกถึงจะเริ่มเข้ามาในร้าน ซึ่งพอถึงตอนนั้น พวกที่นั่งอยู่ที่โซฟาชุด ก็จะต้องลุกขึ้นให้ลูกค้านั่ง ส่วนตัวเองก็ไปนั่งเรียงๆ กันอยู่ที่เก้าอี้สตู ตัวสูงที่ตั้งเรียงรายกันอยู่อีกฟากนึงหน้าเวทีนักร้อง พร้อมกับส่งสายตาเชิญชวนไปที่ลูกค้า เพื่อให้ลูกค้าเลือกพวกเราคนใดคนหนึ่งไปเป็นเพื่อนแก้เหงา... อย่างน้อยก็... คืนนี้..
..........................................................................

ตอนแรก เอาเท่านี้ก่อนนะครับ ยังไม่มีเรื่องเซ็กซ์ มาเกี่ยวเท่าไร...
เรื้อเวทีไปนาน นิ้ว เน้ว แข็งไปหมดเลยครับ...พิมพ์ภาษาไทย ตกๆ หล่นๆ ต้องกลับไปอ่านแก้หลายรอบ ความคิดก็ไม่ค่อยใหลลื่นเท่าไร...
ไปแหล๋ว เด๋ว วิทยานิพนธ์ไม่เสร็จคร๊าบ....... ฝันดีนะครับ คนดีของ